Güneþ bir günün daha üzerinden geçmeye hazýrlanýyor
Akþam þafaðý yavaþ yavaþ þehrin üstüne inmekte
Hava ýlýk, günün tüm yorgunluðu binmiþ omuzlarýna
Gözlerin takýlý kalmýþ þafaðýn kýzýlýna…
Umutsuzluk rüzgârýnýn saçtýðý hayaller,
Sanki sokaktaki herkesin üzerine
Avuç avuç saçýlmýþ.
Etrafýný görmeye mecal yetiremezken
Küçücük bir bahçeden taþan leylâk dalý;
“Yaþýyorsun bak” diye haykýrýrcasýna
Rayihasý ile davetkâr;
“Buyurun, görün beni!" der gibi..
Eðmiþ dallarýný sokaðýn karmaþasýna
"Buradayým!" diye çýðlýk çýðlýða
Kokusunu salýp çaðýrmakta seni.
Birden fark ediyorsun onu,
Çekiyorsun öbeklenmiþ çiçeklerle dolu bir dalý
Kokluyorsun.
Hayat kokusu, bahar kokusu, rahmet kokusu
Çiçek vazifesini yapmanýn mutluluðunda;
Daha bir keyifli elvan elvan kokusu ile sarýyor ruhunu
Çýkartýp atýyor üzerine giyindiðin karamsarlýk giysisini.
"Bak!" diyor sana,
"Daha kýsa bir süre öncesine kadar
Kurumuþ, tükenmiþ bir kýþ dalýyken
Rahmet yaðmurlarý geçti üzerimden.
Umutsuz olmadým, haktan ümidimi kesmedim
Yeni bir baharýn koynunda yeniden doðarken,
Sana, seni hatýrlatýcýyým.
Gör beni! Beni çiçeklerle bezeyeni;
Beni tükenmiþlikten bir gelin teline döndüreni….
Tuttuðun dalýn altýnda
Hemen bir ümit armaðan et gönlüne!
Yaþamýn iç kýpýrdayýþýný hisset!
Hadi, bittiði yerden nasýl olsa baþlarýz
Bir leylâk bana neler neler anlattý de!
Bir nazar et kendine, yaratýlmýþýn aynasýndan,
Meleklerin uzattýðý eller ile tutun hayatýn ipliðine!
Hayra yormak istediðin düþlerin izlerine tutun!
Mutluluðun eþkâli çizilsin göz pýnarlarýna!
Gökyüzüne baktýðýn her an;
Umutlarýn hatrýna damlayan rahmet,
Ýzin ver öpsün gözbebeklerinden!"
Perihan TUNÇOK
ESMÝZE