ELİF VE AŞK
Güneþ midir aþýk olan, yoksa ben mi ?
Sevgiliye aþk þarabýndan sunandýr aþýk.
Ölüme kanat geren, sevgile aþýk olandýr.
Kýz kulesine bakýp aðlayan, aya bakýp iç geçirendir aþýk.
Aþk sevdiðinin dudaklarýnda ölmektir,
Ellerinde bir gül gibi tekrardan doðmak.
Aþký anlatýr mý Ýnsan bir sözcükte?
Olsa sözcüklerle anlatýyoruz "aþk"diyerek...
Aþk dünyala sýðmazken, Ýki dudaðýmýzýn arasýnda bir sözcük oluyor.
Biz aþký kalbimizde tutsak ediyoruz;
Olsa aþk özgürlüðe alýþmýþ.
Bir yumruk büyüklüðünde kalpte tepinir durur.
Kalp o kadar dayanýklý ki,
Aþkýn güç’üne karþý ritmini kaybetmeden atýyor.
Aþk büyük bir mertebedir,
Gözlerle büyür, dokunmakla ölür.
Hasretle mertebe kat eder,
Kavuþmakla düþer.
Bunlarý sevdaya aþýk olanlar bilir,
Elife aþýk olanlar deðil.
Aþk elifin ela gözlerindedir.
Sevgilinin kalbinde büyür,
Dudaklarýnda ölür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.