O devirde öyle ki, din ile diyânete “Karanlýðýn aydýný”, hiç durmadan çatardý. “Çaðdýþý”, “çöl hukûku”, derdi fýrsat buldukça O kutsal deðerlere, her an çamur atardý.
Neler gördü bu millet, neler yaþadý böyle Bu tür bir eðitimden, adam çýkar mý söyle? Resmen “uyu” dediler, biz de uyuduk öyle “At” la baþlar alfabe, “karga” ile biterdi.
Ayýk olan bizlere, her gün içirdi meyi Sundu; “eskiyi unut, yeni yolu tut” deyi Ne yaptýysa halk için, güya yaptý her þeyi Ülkenin her yanýnda, kel kargalar öterdi.
Çoðaldý bu vataný, parsel parsel kapanlar Bunu yapsa kim yapar, o özünden kopanlar Bizi bizden eyledi, tüm bunlarý yapanlar “Yerli malý gâvurlar”, yabancýdan beterdi.
Bu millet sulamýþtý, vataný kanlarýyla Çanakkale, Sakarya, Dumlupýnarlarýyla Buna raðmen o sistem, bütün organlarýyla Mâziden kopararak, halký küfre iterdi.
Umarým ki bu illet, sirâyet etmez öze Zülfü yâre dokunur, ne gerek fazla söze Kalp, kulak mühürlenmiþ, mânen kör olmuþ göze O güzelim deðerler, diken olur batardý…
02/04/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.