Eskimiþ kâðýtlarý çöpe attým bugün
Iþýk ve ses benim sanki
Bitmez sandýklarým,
Birinci bitirdiler bu yarýþý
Hayat tek maçtan,
Yatmakmýþ meðer…
Daha dün gibi
Gidenlerin saçma yüz ifadeleri
Hepsini hayatýmýn bir yerlerinde
Býrakýp kaçtým yalan kokan bir hoþçakalla
Ama aynada hala görür gibiyim yansýmalarý
Geride býraktýklarým ise hep aynýydý
Her yalan biraz sendi,
Doðrularýn ayýrýyordu ellerimizi
Çok geç fark ettim…
Masumiyet; uyumadan önce söylenen bir masalmýþ
Gelip gidenler
Hep kalbimin peronlarýnda kalabalýk yaptýlar
Sen her gördüðünü gerçek sandýn
Oysa o kadar boþtum ki
Bir adým uzaðýnda senin gölgenken
Nelerden vazgeçtim
Bir parçan olabilmek için senin
Ayakta gitmeye bile razýydým ama
O kadar çok doluydun ki sen,
Renksiz hayallerinde bile yer yoktu benim için…
Avaz avaz susmak var içimde,
Ýdealarýn dünyasýnda...
Bütün cümlelerimiz aðýrlaþtý sanki
Yüklemler omuzlarýmdan taþacak gibi...
Býrak kalbimin odalarý daðýnýk kalsýn bugün
Her þey yerli yerindeyken eksikliðin fark ediliyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.