Kırmızı pazertesi,

Yýllarýn yorgunluðuna oturdum sana sesleniyorum,
Yaðmur deðmiþ gözlerimle.
býraktýðýn yerde kýrdým son kadehimi,
Ellerim kan içinde,
Heder olmuþ yýllarýn ardýndan,
N’olur duy beni!

Nakýþ gibi dokudum bu sevdayý yüreðime,
Sabýr gergefine dizdim umut yýllarýmý,
Sen kimin yüreðine su serperken,
Ben taþlara anlattým sensizliðimi.

Biliyormusun?
Kýrmýzý pazertesiyi hiç sevmedim,
Sevemedim ki!
Oysa;
Düþtüðümde beni tutan hep o yalnýzlýðýmdý,
Hatýrla o günü!
Dün gibi!
Yüreðime basýp geçtiðin gün gibi,
Beni yüzüme fýrlattýðýn an gibi,

Dönüp geriye neyi tutsam bir hiç çarpýyor þimdi avuçlarýma ,
Rüyalarýn yapýldýðý þeylerden yapýlmýþ meðerse her þey,
Yýllara bakýyorum,
Deli bir at gibi güneþin peþinde,
Oysa,
Patlamýþ o balonun hazin sönüþünde,
Bir benim,bir senin deðil,
Alemin gafleti var gülüm,
Þimdi yuvarlanýyor derin bir uykuda geçmiþimiz,
Geleceðe bir veda busesi yeter!
Gelecek dediðin mazinin aþýndýrdýðý tozlu yollar deðilmi?
O zaman ben gidiyorum güneþe gülüm .
Bu yer bu zaman bana göre deðil!...

ayazoglum
Sosyal Medyada Paylaşın: