Varlýkta her birimiz Eþref-i Mahlukattan
Bedenlere bakýnca topraðýn kiri yok mu
Gafletten uyanmayý bulamazsýn lügattan
Melekler arasýnda nefretin piri(!) yok mu
Vücudun ihtiyacý taam ile kapanýr
Piþmek isteyen ruhsa boþluklarý affetmez
Hakka nefis katansa nefretlere abanýr
Ýrade bozulunca akýl ile hükmetmez
Nefretsiz olmaz ki ruh cinayeti iþlerken
Akýl fikir firarda insanlýktan çýkarýr
Kibirli aðýzlarla masumlarý diþlerken
Gözü dönmüþ katiller þeref diye yakarýr
’Nefsî’ denen bu nefret, ruhu kýzýla boyar
Gerek kalmaz þeytana kendisi iblis kalýr
Üstün olmak adýna ihtiraslara uyar
Þah olurum sanýrken oyununda mat olur
Koca okyanuslarda sevgisizlik aðýr yük
Atýlan her kulaçta bedel aðýr ödenir
Helâk olurken bile nefret öylesi büyük
Eneden baþka herkes yokta erisin denir
Sevgi yoksa kalplerde yaðmalanýr bu dünya
Sevgi yoksa kalplerde boðazlanýr insanlýk
Nefretle ölmüþ ruhu hâlâ diri sanar ya
Muhkem söz karþýsýnda aldanýþlar bir anlýk
Nedir bu söz, yasa ne? Neden bitti tevâzû
Habib’ in aþký ile rüzgârý kim estirir
Kibirden yýkananý korumaz mý eûzü
Hile yapan þeytanýn dilini de kestirir
Hak yolundan sapanlar baþlar kendiyle harbe
Kýskançlýk ateþiyle nefretten gelir kibir
Benlik habire yerken darbe üstüne darbe
Ham kalmýþ ruhu ile oldum sanýr ekâbir
Ýþte ruhlarýn piri(!) kil gibi mütevâzi
Bil ki sevgisiz günler ömre bir zül vesselam
Sevgi ve nefret için kurulunca terazi
Nefretleri ruhlardan söküp atsýn Ya Mevlam
Müjgân Akyüz/MAJ