gözlerin nasýl da hayat anlatýyordu, dalga geçiyor, gülüyordu ve aðlýyordu kahkahasý bol, inadýna inadýna...
buluta beyaz türküler yolluyordu
en çokta
yaðmuru seviyordu,
çünkü
saçlarýna umut düþüyordu düþünde
gözlerine ise damlalar...
rüzgarýný avuçlarýna saklamýþ bir çocuk gibi
koþmak istiyordu
yazgýsýna sobe demek için,
ve,
ebeleniyordu...
son demine vuruyordu
yüzüne dökülen gölgeleri ayýn..
o sabahýn çiðlerine
dudaklarýný sunuyordu
öpsün diye
aþk....
bedeninde tutkulardan
üþüyen duygularýn soðuk ellerinde
köle diye sevilirken
küflenmiþ bir dilim sevdayý terk ediyordu,
boðazýnda
geçitsiz cümlelerden iniltiler,
soluðunda
alev,
gözlerinde buzdaðlarý eritiyordu...
o çivilendiði duvarlarýnda
her darbenin vurgusunda daha bir cesur
gülüþünde sancýlar öðütürken
direniyordu,
amansz kaygýlarýna mühürlü
uçurumlarýndan
atlamak için...
kadýnca,
adýnca...
YILDIZ