Gidiyorum Anne / Seyyah

Yaþ otuz
Mum alevinde eridim hergece
Sanýrým yolun sonu yaklaþýyor
Dünyadan bir tat alamadým anne
Gidiyorum anne...
Ýnsanlarýn yüreklerinde ihanet var
Kin ve nefret kusuyorlar dört bir yana
Çocukluðumu yaþayamadým ama
Bir yetimin gözlerinde alev alev yandým
Karýncanýn sýrtýnda mubarek bir kýrýntý
Sýlada vatan hasreti ile yanan
Bir iþçinin nasýrlý elleri oldum
Bütün kýrlangýçlarýn gözyaþlarý ben oldum
Bu köhne dünyada aslanlara peþ-keþ
Her pazarda tezgahlarda satýlan
Yüreði umut kýrýntýlarý ile bezenmiþ evladýn
Faydasýz çamur gibi akýyor anne
Hergece masum bir çocuðun gözyaþýndayým
Yalnýzým... suskunum... çaresizim...


Gidiyorum anne...
Deryalarda umudu çökertilmiþ gençliðimin gülüþlerini arýyorum
Neden diye sorma anne
Bir sevda uðruna kahrettim kendimi
Bazen bir çocuðun gülümsemesine muhtaç kaldým
Bazende bir zambak ýssýzlýðý kadar yalnýz
Her gün doðumundan sonra bir seyyah
Karlar altýnda kalan kardelen oldum
Yüreði avuçlarýnda semavi düþlere göz süzüp
Her gece gözyaþlarýný yakamozlara pul pul döken
Umutlara diz çöken oldum
Oysa,
Her gece kimsesizlik düþtü payýma anne
Kýrgýným sana ey güzel hayat
Olsaydý,
Feryadýmý ne mecnun anlardý nede kerem
Bir tek sen beni anlardýn ey sevgili
Yoksun,
Yoksun iþte... Sende yoksun artýk
Yüreðimi ýssýz bir daðýn yamacýna fýrlatýp gittin
Her gece mevsimzsiz fýrtýnalar estirdin bedenime
Her içli þarkýda her þiirin mýsrasýnda
Vurulan, yýkýlan, kahrolan ben oldum
Ben aþký sevdayý beceremiyorum anne
Her mevsim kar düþtü avuçlarýma
Yalnýzým... suskunum... çaresizim...


Gidiyorum anne...
Oysa Hala Düþlüyorum
Siyah meltemin gerçekliliði
Ne zaman aydýnlýða kavuþacak
Ne zaman anne? ne zaman?
Hiç baharým olmadý hep sonbaharlarý yaþadým
Gazel yapraklarý gibi savruldum
Dört bir yana, kim ezerse ezsin diye
Tutup kolumdan kimse kaldýrmadý beni
Düþtüðüm yerde kývranýp durdum
Ýnsanlar bana mutlu olma þansý vermedi anne
Nerede bir çocuk aðladý bende aðladým
Nerede yavrusunu yitirmiþ bir ceylan gördüm
Diyar diyar gezdim yasýný tuttum
Bir karýnca kalbi kadar olan yüreðimi incittiler
Gelen vurdu giden vurdu ama
Masum bir çocuðun gözyaþýnda ölmenin
Ne demek olduðunu bilemedim anne
Kahretsin...
Yalnýzým... suskunum... çaresizim...


Gidiyorum anne...
Evimizin duvarýna asýlan mutluluk çerçevesinde olamadým
Say ki bu oðlun yok artýk
Say ki hiç doðurmadýn beni
Ama bir tek þeyi öðrendim anne
Bütün insanlardan uzak
Yeryüzündeki her varlýða gölge kadar yakýn olmak
Ne olur tut ellerimden üþüyorum
Son kez sarýl bana anne
Sarýl ki ayaklarýna kapanayým
Ben ki bir seyyah, takatým kalmadý artýk anne
Yorgunum... bitkinim... çaresizim...


Gidiyorum anne...
Sevginin, saygýnýn, insanlýðýn, kardeþliðin
Barýþýn, mutluluðun olduðu diyarlara
ihanetin ve savaþlarýn olmadýðý yerlere
Karýncalarýn ezilmediði yerlere gidiyorum anne
Bir ceylanýn gözlerindeki yasý tutmaya gidiyorum
Bir kýrlangýcýn gözyaþý akýtmasýný engellemeye gidiyorum
Kucaðýnda yavrusunun cesedini taþýyan
Annenin feryadýna gidiyorum
Eriþilmesi imkansýz dað baþýnda karlar altýnda kalan
Kardelen ölülerini öpmeye gidiyorum
Issýz dað baþýnda zambaklarýn yalnýzlýðýna
Yarenlik etmeye gidiyorum anne
Ýnsanlýða kucak açan papatya bahçelerine gidiyorum
Buram buram lale, sümbül, yasemin kokan dostluklara gidiyorum
Yeni bir dünya için, barýþ için, kardeþlik için gidiyorum
Yalnýzým... suskunum... ve umutluyum
Ýþte gidiyorum anne.


Ýþte gidiyorum anne...
Masum bir çocuðun gözyaþýnda ölmeyi beceremezsem eðer
N’olur! n’olur!
N’olur affetme beni ANNE...


(16.03.2010)

Ayhan Doðan

Sosyal Medyada Paylaşın: