Hani boðazýnýzda düðpümlenir
Düðümlenir de söyleyemediðiniz
Anlatamadýðýnýz duygular vardýr
Mutlaka yaþamýþsýnýzdýr, bilirsiniz
Siz de bilirsiniz onlarý...
Yutkunup, yutkunup da susarsýnýz
Geri çekersiniz, içinize atarsýnýz
Baþýnýzý çerir de, gidersiniz
Hatýrlar mýsýnýz o anlarý...?
Yüreðiniz, geriye bakýp
Bakýp da dönmenizi söyler...
Süzülür gözlerinizden yaþlar
Ýki pýnarcýk sýzar duadaklarýnýza.
Ýçinizde çeliþkiler kaynaþýr
Bir ses, býrakýp gitmenizi söyler.
Bir baþka ses, oracýkta kalýp ölmenizi...
Kararsýzdýr aklýnýz, belki aciz
Gönlünüz anlama veremez
Bir anlan veremez olanlara
Ýsyandadýr vücudunuz
Ýsyandadýr tüm duygular
Unutmuþ gibi o mutlu anlarý...
Hani, hayalleriniz vardý yarýna?
Hani, el ele olacaktýnýz ömür boyu?
Hani, o sarsýlmaz sevdalar
Hani, o çimenlere uzanacaktýnýz
Yýldýzlardan taç yapýp da
Sabah yýldýzýný seyredecektiniz...
Çimenlere uzanýp baþ baþa
Mehtaba mýsralar dizecektiniz
Mutluluk yüzünüzden,
Kahkahalar dudaklarýnýzdan,
Düþmeyecek, eksilmeyecekti...
Bir de çocuklar vardý umutlarýnýzda.
Küçücük avuçlarý,
Yumuk yumuk gözleriyle,
O aðzýnýzdan hiç düþürmediðiniz,
Nice, nice hayallerle büyüttüðünüz,
Bir ömür adayacaðýnýz,
Sevgiyle besleyeceðiniz,
Çocuklar...Çocuklarýnýz
Sevdalarla beslenmiþ,
Umutlarla süslenmiþ,
Çocuklar...Çocuklarýnýz
Kaderin size çok gördüðü,
Yaþamýn acýmasýzlýðýnda yitirilen,
O çocuklar... Çocuklarýnýz
05. 06. 2002
Suat TUTAK
(Eski þiirlerimden)