Gündüz İşkencesi

Bugün sanki akþam hiç olmayacak, olacak…

Güneþ çekilmeyecek, gökyüzü kararmayacak,

Varsýn bu deli þair biraz daha yansýn, yanacak.

Varsýn, akþamý getiren dakikalarý saysýn,

Varsýn yaþamasýn bu aydýnlýkta, kývransýn…


Belki geri kalan ömrümü topluyorum, bu güne,

Belki yanan baþýma güneþtir çare, ne çare

Kýrýlacak zaman serin serin, ezan sesiyle, ansýzýn,

Belki akþam bin yýl sonradýr, gününde bu yazýn,

Ben hiç hasretinde deðildim kýþýn, ne de ayazýn…


Akþam rüzgârý esse, boynum bunu hissetse,

Karþý ufuklar boydan boya kýzýla boyansa,

Birbirine sürten eþyalarýn sesi birden kesilse,

Þu evlerin nokta gibi ýþýklarý yansa, o saatte,

Uzayan gölgeler yetiþip gözyaþlarýmý silse.


Akþam, çaðýrdýkça nazlanan, gelmeyen zaman,

Gelirse duyularým yerine oturacak muntazaman,

Mengene arasýnda kýstýrýlmýþ ruhumun iniltisi

Dinecek bununla birlikte güneþin de pembe sisi,

Akþam, gözlerimden açýlan pencerenin perdesi

24,03,2010


Sosyal Medyada Paylaşın: