Hi
Hayalet Şehir
Ne bir tren uðradý, bu þehre yokluðunda,
Ne de bir yolcu indi, otogarýnda,
Bir vebalý hastaneye benzedi koca þehir,
Toplu bir intiharý yaþadý sonbaharýnda…
En sönük yýldýzlar parladýlar güneþ gibi,
Þehir tüm lambalarýný kýrmýþ kabus gibi,
Yalnýzca evini aydýnlattýlar bir fener gibi,
Hayata dönmesini belki de dener gibi…
Sustu pencereler haykýrdý kýrýk kapýlar,
Beklemez oldu kimse sokaktan geçenleri,
Bu þehir sensizlikten kudurdu sandýlar,
Deprem yemiþ gibi yýkýlýnca gökdelenleri…
Geçtiði yer cennete dönerdi, kývrýlýrken ayaklarý,
Uyuþturan bir huzur vardý, konuþurken sesinde,
Baþýmýzý taþlara vururduk, açýlýrken dudaklarý,
Bunlar okunacak asýrlarca þehrin kitabesinde…
Mustafa Kemal ÞEN - 2005
Mustafa Kemal ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.