Siyahi bir yalnýzlýðýn matem esintisindeyim, Seni beklemem için býraktýðýn rýhtýmýn önündeyim, Hüzün dolu bir ufka yelken açýp yol alýyorum, Sensizlik çöktü baðrýma, çýrpýndýkça batýyorum.
Derinliðinde hissettiðim kadar hissetmedim, derindeliðini Bocalayýp durdum, ikilemler içinde kaldým, netice hani? Bu iklimin diðer yüzü; kandýrdý, biliyorum, Yaptýklarým gülünç belki, çaresizce gülüyorum...
Bekleþirken bir kuytuda, hayat yakýnýmdan geçti, Býkkýn halimi görünce acýdý, beni seçti. Gün geçtikçe kaybettiðim aslýma dönüyorum; Dünü, günü unutmadým; yarýný bekliyorum...
Son duraðýn mesafesi gün geçtikçe daralýr, Yanýmýzda fazla yolcu kalmadý, yol kýsalýr, Ýnceldikçe inceliyor ömür, þimdi görüyorum, Yalnýzlýða inat, yalnýz bir tek seni seviyorum...
Sevmenin suç olduðu diyarlarda cezasý sevdiðini kaybetmektir, Kaybetmenin varlýðý, sevgiyi anlamlý kýlan bir meziyettir. Gerçek sevgiye ulaþmamýz ümidiyle...
Hakan YILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mucteba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.