DERMAN NEYLESİN Kİ...
bir vefasýz sevdim belada baþým
o yar yüzünden inan soðudu aþým
kalmadý etrafýmda dostum,sýrdaþým
Ferman böyle Derman neylesin ki
doðru giden yolumu terse çevirdi
zalim bakýþlarýyla daðlar devirdi
o yar beni içten içe kemirdi
Ferman böyle derman neylesin ki
Sandýmki ,ruhuma yaren,gönlüme eþ
Sandýmki ilk baharda batmayan güneþ
gözleri intiharmýþ,gözleri kalleþ
Ferman böyle derman neylesin ki
sen bu kalbi çelikten mi sandýn
masum yüzlerin sözüne kandýn
sende acýdan payýna düþeni aldýn
Ferman böyle Derman neylesin ki
deli yüreðim dizginle artýk kendini
boþuna yoruyorsun gönül bendini
sen vefasýzlara anlatamazsýn derdini
ferman böyle derman neylesin ki
be hey güngör,kaya olsan neyazar
nice koç yiðitleri sarmadýmý mezar
vaktin geldi tükeniyorsun azar azar
ferman böyle derman neylesin ki
güngör KAYA /
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.