SANA üŞüYORUM aşk.SIZIM

artýk sana yazabileceðim uzun soluklu þiirlerim yok
tek tek koparýp onlarý güneþin göðsünden
gönül bahçemde yaktýðýn ateþlerde harmanladým.

Meðerse nekadar zormuþ vazgeçmek herþeyden
tamda kavuþtum iþte mutluluða derken
üstelik yaþanacak çok þey varken
üstelik bütün takvimler aþký gösterirken
Meðerse sen yanýmdayken nekadar kolaymýþ herþey
nefes almak bile sýradan bir eylem gibi geliyormuþ
þimdiyse soluk borumu karýncalaþtýran kirli bir hava
ciðerlerimi yakarak hüznüme doluyor
üstelik kollarým ancak kendimi sarabileceðim kadar açýk
sensizliðin hiçliðine karýþmýþ þiirlerimde kocamam bir SuS...!
devrik cümlelerime nüfus ediyor
Senden baþka herþeye "sus " oluyorum
sen bilmezsin....
dudaklarýmýn arasýna iliþtirdiðim her sigara
ömrümden bir yýl çalýyor
ama yinede dumanýnda seni seyretmekten vazgeçemiyorum
ve bütün þiirlerimi sana adýyorum nikotin gecelerimde
tutulan ilk Dilek gibi.
sanadýr bugün bütün düþlerim..
eksiksiz bir acýyla yataða girdiðim her yýldýzsýz gece
yorgun bir trenin vagonlarý gibi ard arda gelen
sara nöbetleriyle uyanýyorum
bir gülüp bin aðlýyorum
ve uykusu kaçmýþ bir ruyada sana kavuþmak umuduyla
gözyaþý olup þehre yaðýyorum
senden baþkasýna gözyaþý oluyorum
sen bilmezsin....
artýk hiç bir aynada kendime yansýmýyorum
gamzelerim yitip gitmiþ,yüzümde buruk bir tebessüm
yanlýzlýk koyulaþýyor,ben grileþiyorum
renkler kendinden geçiyor
saçlarýnýn gölgesini soluyorum
megerse nekadar zormuþ karanlýkta seni sevmek
sen yanýmdayken oyun gibiydi ýþýklarý söndürmek
þimdi giderken yanýna almayý unuttuðun
bir kaç Aný var ellerimde
farketsen onlarýda alýrmýydýn bilmiyorum
yanýmdayken okadarda mühim deðildi
sensizliðin sokaðý büyüdükçe içimde
avuçlarýma düþer oldu gözlerim
yeni iþlenmiþ bir yakut parlaklýðýnda
artýk þarkýlarda bile Hiçliðin var
Bir Hiç ’i yazýyorum Hiç kimsenin bilmediði dilde
Senden baþkasýna Hiç oluyorum..
sen bilmezsin..
seni sensizliðinde büyütüp bir þehir yapýyorum
belkide bir ülke
ve oturup yaralý aþklarýn teras katýna
seni soluyorum
ve bir halat gibi boynuma dolanýyor
rüzgarda dalgalanan bir bayrak gibi saçlarýn
sen bilmezsin...
ben sana üþüyorum
ve senden baþkasýna buz oluyorum....

artýk sana yazabileceðim uzun soluklu þiirlerim yok
ucu kanlý bir jiletle hafýzamdan kazýdým hepsini

yüreðimden kapardýklarýn kadar özgürsün
kaçabildiðin kadar tutsak...
gözlerine koyu sürmesini çekince þafak
düþe kalka büyüttüðümüz çocukluðumuz kadar korkaksýn
ve cesursun
yani kendi boynuna ipi geciren bir cellat
devrik cümlelerde tükettiðim kelimeler
adýný koyamadýðým piþmanlýklarýmdýr
ve herdilde yasaktýr bana aþk
sen bilmezsin
senden baþkasýna suç oluyorum
temmuz ortasýnda kavurulmuþ bir çölü karþýlýyorum
tende öldürülmemiþ bir isyan,dudakta kuruluk
bedenimde býraktýðýn kokunu yakarken kezzapla
bocalama bir þiir daha kurban ediyorum ayrýlýða
kanrevan içindeki hüznüme sýðýnýyorum
bütün terk edilmeler adýna
beni Terk ediyorum
sen bilmezsin
aslýnda bütün yanlýzlýk günahlarýnýn vebali boynumda
ve bir engerek gibi büyütüyorum ihanetleri koynumda
bilirsin daha önce hiç karþýlaþmadýk seninle
aldanmalarýn gürültülü savaþ meydanýnda
senden bakasýna savaþ oluyorum
ve sýrtýndan kurþunlanmýþ bir aþkla sokak ortasýnda yatýyorum
hiç okunmadan yýrtýlýp atýlmýþ bir mektup gibi
kalabalýklaþmalarýn tam ortasýnda
sen bilmezsin.
yarým kalan þiirlerin kahrolasý sancýsýný
sen bilmezsin
geceleri banklarda yatan kimsesizlerin acýsýný
sen bilmezsin
bir jilet kesiði gibi kanayan ayrýlýðýn aðrýsýný
senden baþkasýna
kahroluyorum
kimsesiz kalýyorum
kanýyorum....

GÜNGÖR KAYA

5 þubat 2010/ istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: