Çiçeklenen daðlara kar yaðdý yine
Aldý götürdü duyulan baharýn sevinçlerini
Üþüdü gül kokulu goncalar dallarýnda
Laleler çýktýðý topraðýnda boyun büktü
Her zaman güneþin gülümseyerek doðduðu yere
Hain karanlýklar acýmasýz çökerken
Mahzun yürek neylesin, yazan kalem neylesin…
Sislere karýþýrken geniþ gönül yaylalarý
Hüzünle dolar aðlamayý bilmeyen gülen gözler
Canla caný dalaþtýran bitimsiz bir efkârda
Gölgeler çekiyor yine dert perdelerini gözlere
Sevinç köþelerine ayazlar çullanýyor
Silinirken türkü tadýndaki o gülümseyiþler
Saz da tel neylesin, dil de söz neylesin…
Çekmez olurken vefalar cefanýn kahýrlarýný
Sevgi deryasýnda dikenler kök salýyor
Öyle bir çetrefilli haldir ki bu,
yoktur yarýnlarýnda yapýlacak bayramý
Gönül arzusu can atar, kucaklaþsýn hüzünle sevinç
Barýþ yapsýn güneþle gölge
Bir vefasýz bekleyiþte soðuturken yürekleri
Kýþ da yaz neylesin, hazan da bahar neylesin…
Neylesin sinede uçmayý bekleyen günahsýz umut
Yok ki baþka ötesi konacaðý bir dalý mý var?
Kendini olduðu gibi býraksýn özgürlüðün kanatlarýna
Öpsün yorgun hayatlarýn gül yanaðýndan
Güllendikçe güllensin solgun yüzlerdeki tebessümler
Yürek coþsun, kalem coþsun
Coþsun sazlar, sözler coþsun
Bitsin bütün, yüzü soðuk mevsimlerin sancýsý
Güneþsiz gölgeler doysun ballý bahara
Baharýn yazýnda umutlar artýk çiçek tutsun…
(þiirimi yorumlayan deðerli dost Faruk Civelek’e tesekkürlerimi sunuyorum)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.