insan iþte hep baharý bekler, gelense kýþ,daðýlacaksýn. gün gelip aynalara baktýðýnda, yüzün kýrýþ, kýrýþ aðlayacaksýn
bilseydi insan doðduðunda, doðumla ölüm bir yarýþ. onu bildiði anda, ana rahmi ile mezar arasý bir karýþ. artýk yatacaksýn!
bir dünyaya baktým, birde kendime,benliðime. yalancý dünya derler ya, yalana su gibi aktým. yalancý dünya deðil, benliðim olsa, olsa, eyvah! maziye bir baktým, sýðmamýþým tenime, sýðmamýþým bendime.
giderken ölümsüz gerçeðe dörtnala, içimi bir hüzün kaplar. ne kaldý þunun þurasýnda, yanýk renkli müezzinin selasýna. ölümlü yalanýn bitmesine, beþ kala..
akþam yat, sabah kalk git, gel. bu mu insan cinsindeki ulvi gerçek. eðer buysa, canlýlarýn içinde en arifi eþþek. yürek kaskatý tak, tak, kalbin ortasýndaki süveyda, iþte sana, hakikati gösterecek mercek!
Jale Keskin Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.