....... Sevdiðime doðum günü hediyesidir........
öldürülecek çocuklar doðurmaktan býkmadý mý analar
korku hangi yarayý saklar alnýnda
aþkýn anlamýný çürüttükçe dudaklarýn
bir ilkbahar kadar kalabalýk karþýla beni
ýslak havlularý ser aðaçlara
kurumasýn dallar
olur ya
uzaklarda
vatansýz bir çocuk aðlar
aþýrý ateþten yanan bir yüreði sarmala
küllerini sakla inandýðýn bir aþka
çöle dönecek dünya
yaðmurlar da olmasa
yaþlýlýk eskiyen bir ömür müdür
hangi sayfada solar güz
bir insan içinde en çok hangi gölgeleri büyütür
ses
eskiyen bir nefes
avluda uzanan gecedir
kimliksiz bir ceset
yýldýzlarý olabildiðince kirletir
herkes kendine göre yorgun bir cümle
damarlarýndan çekildikçe kan
ne kalýr geriye hayatýndan
toprak da çürür
insan
yine çatlar umuda topraktan
bir katil gibi suçüstü mü yakalanacaktýk
ne çok ölüydün sen
akþamlar utanca büyürken
ölüm neyi eskitir ki
fotoðraflarda gülümseyen bir babanýn yüzünden
bekle
öfke ne zaman yorgun düþecek diye
bekle ki
uzasýn seviþmeler
gök yalnýz aðlar
yaðmura durur gece
rüzgarlar
gözlerinin kýyýsýndan bir yol çizer kendine
çizilir kabuðu afyonun
bir adam yüreðini onarýr durmadan
geçer bir testi þarabýn uykusundan
kendi gerçeðini soyunur sevdan
giderek yalnýzlaþýyor insan
kan çekilir teninden
bir aþkýn gölgesinde sýzýp kalýr zaman
düþ kurar bir soytarý
anne ki
sütle ateþin toplamý
kuyuya bir boþluk düþer
suyu çekilir gözlerinin
akþam olunca ben
bir güverte gibi yüreðine çekilirim
yarýnlarý kaçýrýrken sýnýrdan
pusuya düþtü
insan
aþk özgürlük
tutsaklýðýn rüya
anlam bir vazgeçiþ
korku kýrýlmasýdýr sevincin
sancý
içimizde boðulan seslerin toplamý
Tanrým
sen de boþuna suçlama Hayyamý
aþk
ayrýlýðýn yaslý yankýsý
insaný eskiten kendi içindeki ölme telaþýdýr
herkes kendi nefesinin toplamý
kendi günahlarýnýn artýðýdýr
kalemi kýlýçtan keskin yapan nedir
saati kaça kurarsan kur
hep geç kalýrsýn aþka
harfleri kim sorgular
þair kalýbýndan utanýr
þiire zaman ayýramazsa
anýlar kabardýðýnda
sular çekilir dibe
kan döküyor yapraklar
adresini þaþýrýyor yavru serçe
ben artýk gölgemi taþlayan bir ýþýk demeti
yokluðundan binlerce ceset çýkýyor içimden
hangi susmayý kaçýrýr dudaklarýn hayatýn kývrýmlarýndan
þarkýlardaki seni yokluyorum ara sýra
yan yana resimlerini asýyorum
gece ay ýþýðýný hapsetmiþ sallýyor boþlukta
yokluðunu yutkunuyor boðazým
adýný hecelere bölüyorum sabaha kadar
yorgunluðum düþüyor
düþlerim üþüyor da
yine dönecekmiþsin gibi sarýlýyorum sana
ölü ruhlar dolaþýyor aramýzda
kadýným
aþkýn aksanýyla þiirler söyle bana
Ýsa Ýnan
yirmi üç mart iki bin on + iyi ki doðdun Kadýným...