Keþke hiç olmasaydýn; baþlamazdýn, bitmezdin
Ýçimde tedâvisiz özlemler býrakarak…
Eðer gerçek sevseydin, böyle çekip gitmezdin
Aðlýyorum içime, resimlere bakarak…
Varlýðýnla iþgalde, yokluðuna mahkûmum…
Azadýný bekleyen kuþ gibi kafesinde…
Ne günse, ayrýlýktan terhisi bekliyorum?
Sonsuza dek sevgili, haberin gelmese de.
Her baþlangýç bir sonmuþ; ya sevinç, ya üzüntü…
Kelepçeli feryâdým, prangalý gözyaþým.
Yüreðimde piþmanlýk, ümidimde çöküntü…
Bitmez, beni yorsa da; sensizlikle savaþým.
Alýþmak mý? Ýmkânsýz, öyle zor ki alýþmak…
Gündüz hülyalarýmda, düþlerimdesin gece…
Emelim; ufuklarda gün yüzünle buluþmak…
Sensizlik hep seninle, kilitlenmiþ bilmece.
Bir hazan ürküntüsü, bir bahar sýcaklýðý…
Kâlbime demirleyen vuslattan miras kalan.
Hayalimde aþkýmýn tertemiz berraklýðý…
Özleminle tutuþan, yangýnlara dayanan…
Keþke hiç olmasaydýn, bir baþladýn bitmedin
Kalbimde hep kanayan yaralar býrakarak
Gidersen git dedim ya niye hâlâ gitmedin
Bende hep var olmak mý derdin, beni yakarak.
Olmasaydýn derim ya, inan iyi ki varsýn
Mutsuz etsen de mutlu olmam senin elinde
Aþkýn büyü misali sonsuz canýmý sarsýn
Yok olmaya razýyým hasretinin selinde.