Aða benim, köle benim
Kuþatýlmýþ kale benim
Tutkunluðum güle benim
Çektiðim dert, çile benim…
Yaðar yüreðime karlar
Sevsem sevdamý kýnarlar
Yangýlar ruhumda turlar
Çaðlar özümden pýnarlar…
Özüm hep çið, yetmez niçin?
Ahu zarým bitmez, niçin?
Gönlümden gam gitmez, niçin?
Yanar içim, tütmez niçin...
Feryadýma âr diyorlar
Kârýma zarar diyorlar
Var aðla, yalvar, diyorlar
Hicranýma zor diyorlar…
Sevgin mânâsýza mânâ
Sensin can veren mevtâma
Muhtaç eden sensin sana
Ten dar gelmekte bu cana…
Sonsuzluða yol olduðum
Hasret ile çöl olduðum
Boynu bükük gül olduðum
Yana yana kül olduðum…
Arzularýn avenesi
Harap, virane hanesi
Acizliðim bahanesi
Olduðum aþk dîvanesi…
Haber verir giden önden
Baðlý, baðýmlý her yönden
Affet çýrpýnýyor benden
Kaçýþ yokmuþ asla senden…
Kendin bilmez mücrim, aciz
Günahlarý eder taciz
ASGARÝ zavallý, naçiz
Konur her þeyine haciz…
Yoksa senden ferman mýdýr?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.