Biri kalýcý olsun, diðeri ise anlýk Her iyiyi bir taþa, kötülüðü suya yaz. Güzel olan ne varsa, onu öyle yücelt ki Herkes ona imrensin, Merih’e yaz, Ay’a yaz.
Sýrasý gelen gider, zannetme ki daha er Filan ölmedi deme, günü gelince yer; yer Sen þefkatli bir doktor, silahýnsa bir neþter Þifâ sunan iksiri, okuna yaz, yaya yaz.
Yaratýlýþ gayen ne, Hak katýnda sen nesin? Küfür; Hakk’ý boðarken, çýkmaz oldu hiç sesin Bâtýlý tepelesin, atýn her an kiþnesin O da koþsun dörtnala, kýsraða yaz, taya yaz.
Frenkler atlý iken, müminler kalmýþ yaya Hiç bir söz tesir etmez, ne bayana, ne baya O’na kavuþmak için, bir an önce deryaya Aksýn götürsün yâre, ýrmaða yaz, çaya yaz.
Kiþinin her fiili, her hâl olmalý etik Bu kural hiç deðiþmez, isterse çeksin nutuk Aþk imânýn yakýtý, aþksýz insan körkütük Ýstersen mezarýma, “Kara âþýk diye yaz…”
21/03/’10 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.