bir yusuf’çuk havalanýrken usulca terennüme baþlarým Yusuf’ça... iðde aðaçlarý salýnýr omuzlarýma ve kýzýlca kýyamet kopar, gün saçlarýný toplar ufkumda.
dinlemedeyim " kün " sesini ve harfler noktayý bürüdü, bürüdü... lakin; yine de gel ey sevgili ! bir kývýlcým idi, adý yangýn þimdi...
gecenin ayeti girerken koluma bir çivi daha çakýyorum, sandýðýma. asamý atýp sýrtýma yeni ayraçlar býrakýyorum okunmuþ sayfalarýma... geleceksen anadan doðma üryan gel yanýma…
Nurcan Yalçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.