Ey kýzýl gecelerin güneþ yüzlü çocuðu,
Umutsuz yarýnlarýn þanlý nazar boncuðu.
Alnýnda þahadetin tütsülenmiþ yankýsý,
Peygamberlerden miras maneviyat þarkýsý.
Ruhunda tüten bir aþk; anne, baba, sevgili,
Ve memleket denilen ah þu vatan menzili...
Yýldýz yýldýz kuþanmak en kuytu ufuklarý,
Týlsýmlý bir düþ gibi nefeslenmek baharý.
Sonra düþmek topraða çöle düþen nur gibi,
Ve boy boy filizlenmek parlayan billur gibi.
Hâbilin yeþerttiði o cemreyi sulamak,
Bir kanlý gömlek ile Yusuf’lara aðlamak.
Hüseynî matemlerin yasýnda gibi zaman,
Þüheda kokan toprak, onlardan bize kalan.
Nuh tufanýndan miras, Kerbelâ’dan yadigar;
Þu mukaddes tarih ve yarým asýrlýk çýnar.
****
Ey þanlý genç sende de þahadet edasý var,
Belli ki buram buram Türkiye sevdasý var.
Melekler baþ ucunda sana Fatiha okur,
O muþtulu günlerin ýstýrabýný dokur.
Al bayraða sarýlý naaþýn omuzlarda,
Aðlamak yok yiðidim aðlamak, bu diyarda.
Bak anan, baban, yarin nasýl dim dik ayakta!
Ve þu koskoca bayrak seni uðurlamakta.
Semada ay ve güneþ sana alkýþ tutuyor,
Yer ve gök tek motif, yer ve gök tek dekor...
Kâbilimsi düþlerin hoyratlýðýna inat,
Tek vatan ve tek sevda, þu koskoca kâinat.
Tüm insanlýk Âdem’den geriye kalmýþ güruh,
Nefs azýlý bir düþman, onu kuþatansa ruh.
Þeytan bile Allah’ýn var ettiði sermaye,
Ýyi ile kötünün meftumunda her gaye.
Ýyiler kuðu gibi uçar gider cennete,
Kötüler gergef dokur bu kutlu cinayete.
Ýþte budur geceyle gündüzün hikayesi,
Özgürlüðü kuþanmak her þehidin gayesi...
*****
Ey þehit! Yanaðýnda papatyalar açýyor,
Vücudun ilmek ilmek miski amber saçýyor.
Ve gittin, gider gibi bir huri kanadýnda,
Kelime-i þahadet türküsü dudaðýnda.
Kem gözlü kargalarýn yüreðinde bir katran,
Zira asaletindir baykuþlarý çýldýrtan.
Bir manevi muamma ve esrarengiz boþluk,
Kainat kadehinde törpülenmiþ sarhoþluk.
Ve þimdi aðlar gibi gülsün bütün gülenler,
Mayhoþumsu bir fikrin ardýna gizlenenler.
Nasýl olsa düþecek bütün perdeler bir gün,
Deðil mi ki kainat ebediyyete sürgün?
Ýþte o dem çözülür veralar iplik iplik,
Boðulur karanlýklar, destan yazar mavilik.
Ve satrançlar þahýnýn sahte kahramanlarý,
Bir annenin baðrýndan yükselen figanlarý...
Çýkar ayyuka o gün her nur, her kir, her eda,
Elveda ey! Zülfiyâr, anne, baba, elveda.
Elveda ay yýldýzlý kýzýl bayrak elveda!
Elveda annem kokan kutsal toprak elveda!
Al yanaklý çocuðum, evim, barkým elveda!
Elveda kefen bezim, kutlu þarkým elveda!
Ve iþte iþte bu an, sözün bittiði andýr,
“Toprak, eðer uðrunda ölen varsa vatandýr.”
***** Tüm þehitlerimize ithafen....*****
Mehmet Akif UÇAR