Sokaklar yetimhane duvarlarý
adýmladýkça soðuk,
adýmladýkça sessiz.
Þehir mavisini kaybeden kýyýya hapsolmuþ balýkçý kayýklarý
Rüzgar paslý parmaklýklarý andýran geçmiþ kokusunda
Boynuma dolanýyor anýlar
Boynum yitikliðinin dudaklarýnda
Son arzularým kayboluyor þehrin karmaþasýnda
Kurþuna dizilen oyuncak askerler kadar aþk hainiyim
Vesikalý yürüyüþler,eylemler,bedavacýlar,sirenler,
Yakamozlar ,et düþkünleri,sarhoþlar,otel odalarý gibi cansýzlaþýyorum
Ýþgal edilmiþ kelimeler her tabelada yokluða çýkýyor
Gidersen git,dönersen dön dercesine yol gösteriyor çýkmaz sokaklar
Dokunmalar saðýr hikayeler de
Aþk ölmemi istiyor
Her martý hiçliðin bedduasýný taþýyor kanatlarýnda.
Bakýr tadýnda mide sancýlarý çekiyorum denizden
Gölgeleri alýnmýþ kalbimin
Kanlý piç melodiler ,saðýr danslar maviye çalýyor
Belinde parmaklarým
Tutkunun tüm asil renklerine avuçlarým kanýyor
Avuçlarým cayýr cayýr yanýyor
Lirik bir grinin hiçliðe koþan sýzýsý oluyorum
Baþka þiirler kafiye neþesinde hayal perest keþiflerdeyken
Sevgilim diye seslenmek istemiyorum cümlelerde,
Cümleler trajik yolculuklarýn sisli seraplarý
Silinmiyor,deðiþmiyor,gidilmiyor,varýlmýyor.
(Oysa’ki) dilsiz tebessüm
Aðzý sulanýyor sokaklarýn adýmladýkça
Cinayetlerin arýnma arsýzlýklarý
Yasaksý masum dokunmalarý affediyor
Cümleler mum kokulu ölü kelebeklerin ýrzýna geçiyor
Gitmelerin,gelmelerin, þehir ýrzýma geçiyor
Týrnaklarýmda kaybedilmiþ savaþýn çaresizliði
Cesedim þafaða giyiniyor yetimhane duvarlarýnda
Yetimhane duvarlarý sokaklar
Sokaklar hissiz...
KUZEN(TOLGA BAÞ)