Erguvanî Sevda Faslı

Süzülür bakýþlardan peteklerin saf özü.
Billûrdan ana kenetlenir zaman.
An, menekþe rengine çalar aðlar dallarda erguvan.
Natuvan çerilerin bakýþlarýnda hüzündür zafer…
Erguvan bakýþlýyý görende,
Ne dizde derman kalýr, ne gözde fer…

Susar o geçerken lâleler, sümbüller.
Leylalar, leylin koynunda çýldýrýr.
Güller, adýyla hem dem olur.
Kaynaþýr suretiyle gül .
Misal özünde gül açar misaller.
Suya bakarken suretin görüp mest olur ela gözler.
Bir mahmur gazel okur kirpikler.
Lâl dudaklar dinler…
Eninler kucaklar geceyi.
Dökülür gazel olup kelimeler.

Sanýrsýn, nisan bir farklý an.
Onun sultaný erguvan.
Aþina zamanlarýn aþiyanýnda münzevi aþk.
Kýlýç kuþanýr bu ayda.
At biner süvariler.
Baþlar yüreklerin cenk meydanýnda,
Bir erguvanî sevda faslý.
Ne aslý keremi bilir, ne Þirin’i Ferhat.
Hayat suya yazar en kadim þiirini.
Leyla, mecnununu arar, Aslý keremini.
Ne mecnun ne kerem var.
Yâr , nar bir de erguvan akþamlar.
Iþýldar nisanýn gamzelerinde.

Yeþil baþ ördekler yüzerken göllerde,
Elifin suya düþen bakýþlarý;
Bahara çevirir kara kýþlarý.
Hep böyledir,
Erguvanlar açarken þarkýlarýn nakaratlarý.
Koþar, yüreklerde sevdanýn yýlký atlarý.
Hasreti çizer gönle kanatlarý turnalarýn.
Gölgesi düþer yüreðe erguvanlarýn.
Bir buruk masaldýr,
Sevdanýn erguvan faslý.
Ne þerhe gelir ne lügatlere sýðar,
Bir nisan akþamýnda vaveyla olup göklere aðar…
Ankara,16.03.2010 Ý.K




Sosyal Medyada Paylaşın: