Kýpýrdýyorken zaman, bir sürgünün ucunda,
Sundular kainatý, bir güzel avucunda...
Ne kadar hürdüm bilsen, gözlerimde kelebek,
Bozkýra doðmuþ muydu, benden mutlu bir bebek ?
Ýðreti bir zamanda, karþýlarken dünyayý,
Asla fark edemedim, kimler germiþti yayý ?
Bir hayatý yaþamak, acý gelir yok gibi ,
Kalabalýk içine, düþerken bir ok gibi.
Kendime bir gerçektim, vardý elim, ayaðým;
Yaþadým ve anladým; aðýr oldu dayaðým.
Yüzümde çizgi çizgi, zaman oynarken sek sek,
Kayýtsýzca izledim, tebessümle, gülerek...
Yüzüme gülmek kolay, kolaydý aðlamakta,
Kaybettim benliðimi, boz bulanýk ýrmakta...
Karanlýk kalyonlardan, geçerken tepetaklak ,
Kaç batýnda doðardým, çok sesli aðlayarak...
Çekildik bir kenara, asarak asamýzý,
Þimdi tutmasýn artýk, kimseler yasýmýzý.
Ne kalýr yarýnýma, bilmiyorum ki dünden ?
Bir gölge oyununu, seyrederken perdeden...
Aðýr aðýr sönerken, mekanýn ýþýklarý,
Tövbesini bozuyor, kýrk yýlýn aþýklarý...
Açýlmaya yeltenip, güllerin hasý gibi,
Göçüyorum içime, akþam sefasý gibi...
Geçen uzun yýllara, deðiþmezken bir aný,
Çatlayan tomurcukta, dinliyorum zamaný...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.