HATIRA

Bir hastanede kaldý hatýrasý ölümün,
Bir de kabristandaki defin törenlerinde.
Koskoca hayattaki þu kýsacýk bölümün,
Ýzi kalmaz mevtayý bile görenlerinde.

Ölene dek insanlar ölümsüz gibi yaþar,
Her gün ölüm kendini hatýrlattýðý halde.
Sabaha kadar belki bir ölüyü kucaklar,
Eþim diye akþamdan sarýp yattýðý halde.

Bir aðacýn topraðý sarmaladýðý gibi,
Bütün gece ölümü kucaklarda bu insan.
Yine düþünmez kim bu ölümlerin sahibi,
Ve kim bu insanlýðýn akýbetini yazan...

Her belde de kabristan, içinde boy boy mezar,
Ýþte ibret levhasý gibi duran manzara.
Buna raðmen insanlar kudurmuþ gibi azar,
Sonra da bölük pörçük yine girer mezara.


Mehmet Akif UÇAR

Sosyal Medyada Paylaşın: