Çanakkale’ydik Biz
Before
Çanakkale’ydik Biz
1915’te Çanakkale’de biz vardýk
Bazen Gelibolu’da, bazen seddulbahirde’ydik birlikte
Bazen Anafartalar’daydýk Mustafa Kemal’le, bazen kýyýda bazen karada
Aslýnda her yerdeydik ve biz Çanakkale’ydik.
Ölümlerin þerbet diye içildiði, kanýn su olduðu
Millet ruhunun yeniden kazanýldýðý yerdeydik.
Düþmana su verdik çünkü biz Çanakkale’ydik
Yaradan’a þükrettik, doðuya batýya, kuzeye güneye
Her noktaya ve her zerreye merhameti ilmik ilmik iþlettik
Hilalleri resmettik bayraða, geceleri ateþ kýldýk ehli küffara
Yorulmadýk susuzluktan, yýlmadýk açlýktan
Soðuklara yenilmedik, mermilere hiç ama hiç pes demedik
Çünkü biz dünyanýn imrendiði Çanakkale’ydik…
Kýnalý Ali’miz vardý bizim, Yusuf’umuz vardý daha on üçünde
Mehmet’lerimiz vardý aðlamayan, Abdullah’larýmýz vardý
Kaldýrdýðý topla aslýnda milleti þaha kaldýran Seyit Onbaþýmýz vardý
Varlýðýný hiç unutmadýðýmýz Rabbimiz vardý yanýmýzda
Ve hiçbir zaman sinmedik hüzne, sindirilmedik mermiye tüfeðe
Çünkü biz Çanakkale’ydik þiirlerin en anlamlýsýna
Hikayelerin en gerçeði, sayfalarýn en dolusuyduk
Tarihin torunuyduk biz, biz Ahmet’tik , biz Mehmet’tik, Çanakkale’ydik biz
Siteme sitem ettiren, uykuya felç geçirten yüreklerdik binlerce
Bazen öldük bu uðurda, bazen her gün daha fazla girdik çukura
Ama hiçbir zaman girmedik o acý girdaba, biz hep aþýktýk ufka
Elimizi kilitleyene anahtar olduk yüreklerle, toprak püskürtenlere
Mermi kusanlara, neden burada olduðunu bile bilmeyen ruhsuzlara
Düþman kere düþmana, binlerce topa, yokluða,
Ne soðuða ne yakýcý sýcaða, bin bir türlü belaya,
Velhasýl biz yenilmedik dünyaya,
Çünkü biz…
Çünkü biz Çanakkale’ydik…
Tüm þehitlerimizi Rahmet ve Saygýyla anýyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.