Bendeki senle ben ölüme gidiyorduk….

Vardýðýmda mýydý yoksa gittiðim de bilmiyorum
Yokluðum varlýðýnla bitmiþti sanki
Acýyý þerbet diye yudumlarken,sakin
Umut gidiyordu el sallayarak
Yorgunluk bulut gibiydi sýmsýký sardý dünyamý
Gökyüzünde resmini çiziyordu kara kalem
Gölgeler gösteriyordu sadece yüzünü
Seni gitmiþ görüyordum,gözüm kapalý
Açýnca yokluðun tam bir manaydý
Sindirdikçe zihnim bunu anlýyordum
Ýpe giden can gibi gidiyordum sebepsiz
Düþünmek kendini düþün-me ye býrakýyordu
Yürümek kendimi yürü-me ye götürüyordu
Durmak geldi artýk;ama acýlar durmuyordu ki
Sen gittin,can gitti umut gitti aldýðým nefes kesildi
Güneþ doðmuyordu,aþkýn acabasýna kanmýþtý o da
Dönmesini bekliyordu dünyanýn,
Benim, kaderin bana dönmesini beklediðim gibi
Girdaba girip, kuþlardan medet ummak gibi
Vazgeçmek mi diyordu yürek, sessiz su gibi
Akýyordu her damardan her damlaya
Ve zihin nefese yenik düþüyordu
Aklým ve fikrim sen oluyordun yine umutsuzca
Aldýðým nefes adýný söylerken,
Ýniltilerim ismine güfte yapýyordu
Ve umut bana hayal oluyordu,ve gidiyordun
Bu sefer hayalinle deðil,benimle gidiyordun
Bendeki yürekte ölüme gidiyordun
Yani sen kalýyordun,bendeki senle ben ölüme gidiyorduk….

06.05.2009
Çarþamba
00:19

Sosyal Medyada Paylaşın: