Gece dinginliðine inanýp girdim usulca soðuk yataðýma
Isýndýkça eridim senin yokluðunda buz gibi
Ne ismin vardý akýl defterimde,ne yüzün gözlerimde
Sadece eksikliðini hissettiðim bir varlýk duruyordu öylece içimde
Gözlerim kapanmýþ uyuyordum artýk ve þimdi sendeydim buðulu karanlýk
Beyaz yüzünle gülüyordun önce,sonra anlamadýðým bir nedenle aðlamaklý
Omzuma dayandýn, hiç tatmadýðým bir duyguyla ruhuma sarýldým
Rüyadaydým evet,ama gerçek sahnelerden bir seriydi sanki
Sýcacýk bir rüzgar vardý tüm çevremde,kalabalýklar vardý karanlýk
Ama senin aydýnlýðýn vardý bütün herkese aydýnlýk
Yýllardýr sinemdeki yalnýzlýkla sarýldým senin sinene
Sen bendeydin ben sende,tanýmýyordum seni hiç hem de
Rüya ya iþte,birleþtiriyordu kaderdeki günleri þimdiden gizlice
Huzur mu desem,mutluluk mu desem,yoksa tüm aþinalýðý ile aþk mý ?
Biliyordum rüyada olduðumu,anlar insan bazen,yaþarken öldüðünü
Uykudur,ama tatlýdýr iþte gerçeðin yokluðu
Elin elimde yürürken sahilde aþýkýn maþuku misali
Dalgalara ey edip, zaferin þarkýsýnýn sessiz emsali gibi
Aþk gibi,taht gibi pýtýrcýklý duygularla kaplanan gönül,altýn misali
Ne uykuydu en güzelinden,en sýcaðýndan en huzurlusundan
Meðer ne kadar da eksikmiþim olmayan yokluðundan
Güldürdün beni be,gönlümü,yüzümü
Ey Abdurrahman ne yaptýn sen ?
Uykuda olsun birazcýk mutlu olmaya hakkým yok muydu ?
Ne diye uyandýrdýn,haydi kalk kahvaltý diyerek beni ?
Bunca tokluða raðmen mutsuzluk galipken dünyamda
Açken de olsa,uykuda dahi biraz mutluðu çok mu gördün ?
Bilmiyordun belki ama…
Ey Abdurrahman ne yaptýn sen ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.