yağmur şehri

oysa ruhlar aleminde
bir sýðýrtmaç’ýn dili belki
suskunluðum olur
sevgilim yaðmur þehri

ölmeliyim ama nasýl
bir tutuklunun kelepçede elleri
aðrýyan baþýný anlamaz
yaþamak çekincesi

pencereden uzak duran
çocuklar ufka küser
ayrýlýðýn boyu uzadýkça uzar
kýrk harami birden ölür

topraða vursa yüzünü
yaðmur olup elin
bir camdan gölgene düþen
ebem kuþaðý benim

benim bu þehirde
ruhlarýn hamisi
ölü bir kuþun gözlerinde
zebun ellerim

gitmeliyim ihtimal
martýsý olan bir þehre yakýn
tanýmsýz ve þahitsiz
kirpiklerimle beraber

asýl meselelerin meselesi
divane bir aþýðýn
kýyamet sonrasý karþýnda duruþu
Tanrým yapayalnýzým




Sosyal Medyada Paylaşın: