Adam yaðmur misali kadýnda kiremit. Gök gürleyip þiddetini artýrdýkça. Yaðýyordu yaðmur adam yeryüzüne tüm gücüyle. Yükselterek eðimini kapanýyordu kiremit kadýn. Kabul etmemek için yaðmur tanelerini
Sanki naylon bir örtü varmýþçasýna. Kayýyordu damlalar üzerinden. Ýnatla kabul etmiyordu kiremit kadýn.
Bir çatlaktan, sýzabildiði kadar içeri. Bir damlalýk yer buldu yaðmur adam. Kapandý sonra üstü tozlarla. Çýkamadý bir daha dýþarý. Yinede iþleyemedi kiremit kadýnýn
O günden beri, bastýrýlmýþ duygularla yaþar yaðmur adam. Ne kadar zorlarsa zorlasýn bir türlü iþleyemez kiremit kadýnýn ruhuna.
13-02-2010 Yýlmaz Barýtlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
yılmazbarıtlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.