Kalemimle yazamamanýn ezikliðini yaþýyorum bu gece. Fikirlerim ya da zikredemediklerimle boðuþuyorum. Öyle bir ikilem ki. Ateþin içinde erimeyen buz kristalleri gibi.
Sen yardýmcý olmayýnca erimez onlar. Terk ettiðin gün alevlendi. O günden beri her gün artarak çoðalan alevlerdeyim. Gözümden düþen ilk damlayý saklýyorum hala. Kristalleþti zamanla oda. Tam göðsümün ortasýnda Kalbime saplý bir hançer gibi. Elleyemiyorum alevlerden. Ya da ellemek istemiyorum.
Kalsýn saplandýðý yerde sonsuza kadar. Ýbret alsýn herkes. Bakarak alevlerin içine kendilerini görürler. O parlayan ama erimeyen buz kristalinde de, Beni, seni, bizleri
13-02-2010
Yýlmaz Barýtlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
yılmazbarıtlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.