Hep ayný düþünce... Ýçine çeken bir girdap gibi Hapsediyor, kendimi bedenine Çare ararken, çaresiz Kývranýp duruyorum ümitsiz Sanki azgýn bir okyanusta Yüzmeyi bilmek ne fayda Boðuluyorum, boðuluyorum... Çýrpýndýkça, kayboluyorum Yükselen güne inat, Karanlýða hapsoluyorum Anlam veremiyor Kendime binlerce kez soruyorum Bana ne oldu?.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
morta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.