Yaralı Ceylan

Ceylan ki; daðlarýn, ahu maralý
Dere tepe demez, çýkar da gider
Zýplasa, tüyse de, gönlü yaralý
Sonsuzluða doðru, akar da gider.

Avcý tuzak kurmuþ, gözünden vurur
Alsa da yarayý, ayakta durur
Duruþu asalet, ayrý bir gurur
Melul- melul bakar, yakar da gider.

Yavrular meleþir, içleri yanar
Gözden akan yaþlar, coþkulu pýnar
Sanýrsýn ceylaným, asýrlýk çýnar
Yüreklere hançer, sokar da gider.

Yiðit olan yiðit, altta kalýr mý?
Bin bir darbe yese, maðlup olur mu?
Alperen misali, yalnýz ölür mü?
Ardýna sürüyü, takar da gider.

Þimdi her þey flû, her þey bulanýk
Acýlý feryada, yýldýzlar tanýk
Bir gözü kapandý, öteki donuk
Kalleþ oyunlardan, býkar da gider.

Ceylaným yaralý, ceylaným yattý
Haykýrýþý cümle, âlemi tuttu
Güneþe el etti, beraber battý
Gruba þimþekle, çakar da gider.

Necati aðlýyor, dostu baþýnda
Artýk tat kalmadý, ekmek, aþýnda
Kaybetti maralý, bu genç yaþýnda
Öfkeden yumruðu, sýkar da gider.

13.03.2013
antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: