kahr-ı mizan
akýyor parmaklarýmdan dosdoðru alným çocuk
yýkýntýsýyým neresinden bakýlsa umursamazlýk kokan dünyanýn
diyemem ki bezmedim meçhuliyetinden karartýlan göðün
yok ediliþinden ya da þefkati bereketli kadirþinas iklimlerin
dönüp duruyorum acýya kök salan hayatýn avlu diplerinde
hepten yitmiþ ceplerimden her’le hiç arasýnda imlasý anahtar düþlerim
gizleyemem dört duvar isyanýmýn yýrtýk avazýný biliyorum
þimdi ne desem yakýlan bir denizi aðlamaktýr volkanik zaman
ve bir o kadar utancý seni inciten þuuru kapalý neslimin
sen ki anlayansýn derdine yanan virane yüreðimin töz yaþýný
gittikçe suça battýk bitmezlerin içinde günaha gömüldük gittikçe
býkmalar býktý hýrsýmýzýn dursuz duraksýz edepsiz yozluðundan
nefret kusan arsýza sattýk ilmek ipek sevgi iþli ceketimizi
eremedik Hak’kýn sýrrýna a güzelim çocuk
ömür þeridinde tutup elinden gülümseyen güneþi gösteremedik
ayýplar istiflediðimiz tarihin affedilemez canileriyiz gayrý
oysa deðil miydik ki biz ayný topraktan karýlan cümle ibret
Yaratan’ýn eseri tek bir saç teline kýyamayan deðil miydik
çaldýk hayat papirüsü gözlerinin meneviþini canýna kurban olduðum
körpecik teninden o nurlu nefesini barbarca biçtik
baðýþlama ayýbýmýzý ne olur cehennemdir bu minvalde bedelimiz
dün bugün sonsuzluk boyu kutsalsýn sen tüm dinlerin dilinde
gel gör ameline sebep aklýmsýz soyuma ne haller olduðunu anlatamam sana
ki dudaðýna kan düðümlediðimiz tarihin çýplak fotoðraflarýna bakýp da
artýk kendimize gelecek kadar bir yudum insan bile deðiliz
kim kime dum duma menfaatine hesap devþiren çaðýn çýðýrtkanlarýnca
süslü apoletler takýlýyor vicdaný terkettiðimiz yakalarýmýza
duygusuz vaadlere minnet methiyeleri düzüyoruz beheri alkýþ uyaklý
börtü böceðe þiirler yazýyoruz halen suya sabuna dokunmayan i mgelerle
ve fakat baðýr baðýr iliðini kurutan katliam fabrikalarý kuruyoruz öte yandan
yerlebir edip uçurtma bahçelerinle þiir küpeli kiraz aðaçlarýný
akýyorum gözelerimi kaðýttan avuçlarýma oluk oluk
kahýr altýndayým utanýyorum ayaküstü mendilleþen sözlerinden boþ bakanlarýn
ah çocuðum cocuk bak þimdi ne sen mavisin ne ben geleceðe umudu giyinik
diyemem ki usanmadým sýrtýmda hiçliðimin küllerini taþýmaktan katar katar
ölmekten kimliðimi ya da tanýmsýz bir vahþette delik deþik
sen ki bilensin sonrasý var þafaðýna uðultulu korkular bulaþtýrmanýn
gittikçe rezalete battýk bitmezlerin içinde katrana gömüldük gittikçe
yýlmalar yýldý envai çeþit kabuslarýn bariz öznesi olmamýzdan
cehennem öksüren iblise sattýk bütün benliðimizi
eremedik Hak’kýn sýrrýna a yarýna mirasým çocuk
yaþamak þeridinde geçip de kirlikara gecelerimizden
sana berceste bayramlar doðuran gül yüzlü günler veremedik
Sevinç USLU
(hare / Uzaklar /... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.