İNSANLIK

Gözlerimden döker kanlý yaþlarý,
Söyleyin öldü mü nerde insanlýk.
Oynattý temelden büyük taþlarý,
Söyleyin öldü mü nerde insanlýk.

Her iþ döner oldu artýk parayla,
Ecel peþimizde vermiyor ara,
Kurtuluþu yok ki devran sýrayla,
Söyleyin kimlere kaldý insanlýk.

Köþe baþlarýný kapmýþ kimisi,
Birileri acep kimin hamisi,
Soygunun vurgunun o dur abisi,
Amcalýk yapar mý bize insanlýk.

Muhtaçlarý korur, hakký kollar mý,
Ezilenin hepsi fakir kullar mý,
Sarýp kucaklayan gerçek kollar mý,
Bizi kuþatýr mý gerçek insanlýk.

Ayný gök kubbeyi paylaþýyorken,
Bir olan dünyada yaþýyor iken,
Bedenler içinde can taþýyorken,
Canlara bir kýymet vermez insanlýk.

Bir ekmeði yedik böldük ikiye,
Sofraya koymadýk haramsa diye,
Komþuyu doyurduk insanýz diye,
Kendimiz aç kalýp yattýk insanlýk.

Elimizden geldi de yapmadýk mý,
Gönüllerden putu biz yýkmadýk mý,
Nemrut olup ateþte yakmadýk mý,
Sonunda kül olup uçtu insanlýk.

Beraber yaþasak sýkýntýlarý,
Kalmadý mý kalpte kýrýntýlarý,
Sevgiyle koþtursun aþk ordularý,
Zaferler kazansýn artýk insanlýk…

16.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: