Bizim bahçeler

Bizim bahçelerde, akþam olunca,
Çöker bir sessizlik, batýnca güneþ,
Gölgeler çoðalýp, sessiz bakýnca,
Býrakmaz bir türlü, olur hep bir eþ.

Öter guguk kuþlar, ta uzaklardan,
Gelir sanýrsýn da, sesler yakýndan,
Ürperirsin sen de korkarsýn ondan,
Yemyeþil olsa da, bizim bahçeler.

Yaz gelir baðlara göçer gidersin,
Meyve sebze boldur tazece yersin,
Batýrma yapýlsa, yemem demezsin,
Sularý var çaðlar, bizim bahçeler.

Tüterdir her ocak, akþam olunca,
Bakýrdan siniye, yemek konunca,
Çoluk çocuk ona, hep toplanýnca,
Sohbete doyardý, bizim bahçeler

Son bahar geldi mi, sararýr baðlar,
Gazelden geçilmez, taþ dolu yollar,
Her estikçe rüzgar, savrulur onlar,
Hüzünden aðlardý, bizim bahçeler.

Þimdi hayalet var o bahçelerde,
Yalnýzlýða aðlardýr,terk edilmiþ de,
Aðaçlar hüzünlü,seven gitmez de,
Hazana aðlardýr bizim o bahçeler.


Yüksel Þanlý er









Sosyal Medyada Paylaşın: