OZANCA DEYİŞ
Yeryüzüne küsmüþ, güneþ doðmuyor.
Kendi öz yurdunda tutsaktýr daðlar.
Bahar uzaklarda, yaðmur yaðmýyor,
Efkarýndan gazi nehirler aðlar…
Kükreyen arslana, yakýþmaz ölüm,
Onu kurþun deðil, öldürür zulüm…
Susarsa seherde öten bülbülüm,
Bil ki viran olur, o zaman baðlar…
Ölmeyen yiðide mezar kazýlmaz,
Kin, öfke, mazluma merhamet kýlmaz!
Zalimden geriye, saray, taç, kalmaz,
Hepsi yalan olur, geçince çaðlar…
Ozanca’yým Hakka doðrudur özüm,
Sözden anlayana, öðüttür sözüm.
Gün gelir baharý, görürse gözüm,
“Gümüþ dere” durmaz, yeniden çaðlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.