GÜLEFZA (I)

.........(çileler)

Aþka müptelâ pervasýz düþlerim var benim
Ölümü vuslat bilen gülüþlerim var benim

Züleyhâ bir bakýþtýr ruhuma nakþ edilen
Ýçi zehir dolu bir kadehmiþ aþk denilen

Her seher vakti öter ruhumun gam bülbülü
Bir yaným elem dolu, bir yaným hicrân gülü

Boþluða asýlý kalan her bakýþ benimdir
Gergefinde acý dokunan nakýþ benimdir

Her sabah bütün öfkemi daðlara vururum
Her akþam sazýyla Kerem’in, inler dururum

Beni çöllere baðlayan, bir derviþ sözüdür
Göðsüm üzre yanan ateþ, hayatýn közüdür

Bu intizârýn da bir sonu var; biliyorum
Nerde bir mezar görsem, kendime gülüyorum

Durgun sularda, ruhumu seyre daldýðýmda
Kendi yalnýzlýðýma gömülüp kaldýðýmda

.........(arayýþ)

Dedim ki: Gönlüme yaðan, katre-i nur musun?
Her iki cihanda da sultaným olur musun?

Her sabah güneþ gibi arz-ý didâr edersin
Gül kokunla tâ çiðerimi yakar gidersin

Sen yýldýz gibi ayansýn, ölüm gibi nihân
Hep kalbim içre büyürsün, yýkýlsa da cihân

Ben bir meczubum çöllerde, sen beklenen muþtu
Dilimde son duâm, bir kuþ olup göðe uçtu

Pusulam bakýþýndýr, kalbin gülzârým olur
Sensiz aldýðým her nefes, ah-u zârým olur

Gönlümü bahar eyleyen bu muþtu sendendir
Güzel olan sensin, varsa bir kusur bendendir

Ýstemem geçmesin zamaným, sensiz bir lahza
Sensiz ziyan olurum anlasana GÜLEFZÂ




Sosyal Medyada Paylaşın: