Dön Sarılalım! Aynı Aşkı Öldürdük Nihayetinde...

SEN YAÞAMAYI SEÇTÝN..

sabahlarý nasýl uyanýyorsun?...
kýyýlar vuruyor mu denizine?

Ayak uçlarýný býrakýyor musun ellerine?

Akþamlarý nasýl dönüyorsun?
Komþularýn var mý?

Kapýlar açýlýyor mu ellerini uzattýðýnda?
Hayal kuruyor musun mesela?

Aylar...Günler...Ve sen’eler...
Her þey dönüyor kirli bir paçavra türküsüne
Aðladýkça saçlarým akýyor gözlerimden
Ellerimi siliyorum gözlerime...
Gözlerimi görmekten vazgeçtim

Dayanacak gücüm kaldý...
Sevinmemek için..
kabuk baðlamamak için dayanýyorum!

Bütün haramlarým sevinçlerimin olsun
Kýrýlsýn ayaklarým içine...

Çay bardaklarýnda yarým býrakýlmýþ dudaklarým...
Tanýmadýðým bir kadýn olsun dirseklerim

Sana anlatmak isterdim ardýn sýra kalan ne varsa
Görücü usülü ayrýlýklar kapýmda kimse görmüyor...
Parçalanýþlarýmý kimse görmüyor
Bana iyilik etsin istiyorum tarih
Unutsun beni tüm kayýtlar
Aðzýmýn kenarýna demir atan bir göl
Her þey Doðu’ya dönüyor ben Batý’da kalýyorum

Sabahlarý nasýl uyanýyorsun?
Melâîkeler iniyor mu sofrana?...

Beni çýrptýlar sonsuz bir boþluða balkonlardan
Ekmeklere býraktým yoðurduðum yüzünü...

Ne dua...ne beddua...ne nimet verilenler...
Yollar paramparça...

Sen bir sevinçtin baðdaþ kurduðum odamda..
Bütün odalarým kýrýldý dizlerimin üzerine..
Ben topallayan bir haykýrýþla susuyorum avaz avaz..

Boþluða serdiðim camlarýmý siliyorum yüreðimle
Gök yüzü ellerime dönüyor kirli bir bahçe eþliðinde

Tuz ve buz...
bir de “kýrmýzý bir baþörtü”...
Gülümseyen resimler...
Dönülmeyen bir sýla...

Sana asla rastlayamayacaðým sokaklar...
Durup dururken sana benzeyen suratlar..

Geceleri uyanýyor musun?
Sýrtýmda taþýdýðým ölü atlar kalbimi öksürüyor derin bir kanserle
Nereye býrakacaðýmý bilemediðim bir nefes...

Senin yüzün vardý bütün kuþlarý toplayan gülüþlerinde
Aylar oldu...

Her gün zehirden ritimlere katýldýðým bu akþamlarda
Ne sabahým kaldý ne akþamým ne seni unutabildiðim bir söz arasý...

Sen gidince ikiye yarýldým aksýn diye denizler, ortamdan
Develeri yardým her gün kuyulara kapanan daðlar...

Her kavimden bin kiþi seçtim
Yüklenemedi kimse ayrýlýðýn acýsýný benden baþka!!

Onlar kalýp beklediler..
ben ve rabbim gittik..
sade’ce gittik!
O kadar yaþlandým ki...
Alnýma düþen kýrýþýklýklarda yollarýný arayanlar mý dersin..
Kendi yüzlerini okumaya gelen;tarihi inkar edilmiþ coðrafyalar mý dersin...

Kime seni sorsam: kýyametten s/öz açan levhalar býraktýlar ellerime
Sabahlar...sabahlar...bir benim uyanamadýðým sabahlar..
Kan kustuðum sabahlar...
Bitsin bu kirli ayinler...

Son bir kez görmeliyim seni
Gözlerimi taþýyamayan iki okyanusu býrakmalýyým avuçlarýna
Gelmelisin..

Son bir kez bakmalýyým sana...
Eteðine..
ellerine..
benzine...
yüzün hariç!
Bir mezar gömüp içime avuçlarýmý kazýyýp döneceðim rahmime...

(Ey beni yetim bulup barýndýran
Hangi yetimi üzdüm de kahrettim söyle?
Ýsteyip dilenen hangi kalbi boðdum?
Sen benim göðsümü yarýp geniþletmedi miydin?
Ve yükümü indirip atmadý mýydýn?
Senin zikrini yüceltmedim mi?
Gerçekten güçlükle beraber kolaylýk da var dememiþ miydin?
Sen her þeyi bilensin;bak!
Acým çürüttü içimi.
Sonra acým da çürüdü andolsun!!!)

Yeryüzünün ilk kardeþleri deðildik biz
Hediyeler de sunmadýk Tanrýya..
sýnanmadýk ta...

Ellerim uzanýrken en merhametle sana
Sen rolünü Kabil’den yana seçtin!

Birbirlerine sarýlýp aðlaþan iki katil gibi
Dön sarýlalým...

Ayný aþký öldürdük nihayetinde

Sen her þeyimizi unutarak yaþamayý seçtin;
Ben utancýmdan ölmeyi
...Hepsi: bu!

19.06.2006 MERSÝN/Güneykent
KayýpKentli...
Sosyal Medyada Paylaşın: