Ýzim kaldý mý söyle, gezindiðim yerlerde ?
Kalmadýysa çok yazýk, kapanýrken son perde.
Çaðlayýp akar iken, bir kavalýn sesinde,
Göz izimde mi yoktur, bir güzel gamzesinde ?
Yad ayaklar basmasýn, kalmasýn ayak izim,
Bunca varlýk içinde, nasýl da kimsesizim...
Kuru dallar taþýrken, harlanan ocaklara,
Nasýl hasret kalýnýr, sýcacýk kucaklara ?
Seslendim daðdan daða, duymadýn feryadýmý,
Ýçin titremedi mi, unuturken adýmý ?
Seni sayýklýyorken, tükenen nefesim de ;
Issýz koyaklarýn da, kalmadý mý sesim de ?
Bir zalim fazla gelir, yetermiþ tek zalimlik,
Açtýn derinlerimde, kapanmaz kara delik !
Bari rahat uyusam, gelecek son uykuyla,
Yýka kirpiklerimi, getir de gül suyuyla.
En deli özlemim de, uzak düþerken sýla,
Zalimlik yakýþsa da, cimri deðildin asla.
Salýnýyor bak güneþ, nasýl yere inerken,
Seni gül tarlasýnda görmüþler gezinirken.
Veda kýyametinde, giderken yana yana,
En kýzýlýndan olsun, bir gonca kopar bana .
Nasýl sarhoþ olurum, yanýlýp, açýlýrsa ;
Kýskanýrým bilirsin, dört yana saçýlýrsa...
Kime ne, zalim olsun, bu yalnýz benim gülüm;
Sen getir de yeter ki, gülden olsun ölümüm.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.