Kadınım
Eþime ve dünyada ki tüm kadýnlara...
Kadir Mevla’m her derde, derman vermiþ alemde,
Müzminleþmiþ derdimin ilacýsýn kadýným.
Boranlarýn deldiði þu virane hanemde,
Yýrtýklarý yamayan sývacýsýn kadýným.
Ne zaman bedbin olup bir kenara otursam,
Gönlümü yele verip, diyar diyar yitirsem,
Yüreðimi azgýnca dalgalarda batýrsam,
Hýzýr’ýn koþup gelen kulacýsýn kadýným.
Titrek dudaðýnda ki ninnisin sen ebemin,
Bana hayat bahþeden nefesisin bebemin,
Her gün beþ vakit durup huzurunda Kabe’min,
Bu günahkar insana duacýsýn kadýným.
Anlamak bir erdemmiþ, iyi ile kötüyü,
Açtýrmayalým artýk, yeter kara kutuyu,
Kiremit çürük ise deler yaðmur çatýyý,
Þu gönlümün yeþeren aðacýsýn kadýným.
08.03.2010 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.