Hazan Vakti

Hele dur gitme yolcu, otur yaný baþýma,
Benim baðým erkenden bozuldu hazan vakti.
Dinle ki söyleyeyim, neler geldi baþýma,
Dað baþýnda mezarým kazýldý hazan vakti.

Açýlmýþ bir goncaydý, yapraðýnda gül gizli,
Al kýrmýzý tutuþan dudaðýnda dil gizli,
Tomur tomur açýlmýþ, yanaðýnda al gizli,
Sert poyrazlar kavurdu, büzüldü hazan vakti.

Gözlerimden baþlayýp bakardý baþ aþaðý,
Kalbimi ateþiyle yakardý baþ aþaðý,
Duru pýnarlar gibi akardý baþ aþaðý,
Günden güne kurudu, süzüldü hazan vakti.

Ýþvesiyle edasý etti beni canýmdan,
Paslandý kör býçaðým, çýkamadým kýnýmdan,
Kaçýp kurtulamadým, geçmiþimden, dünümden,
Dizlerimin baðlarý çözüldü hazan vakti.

Yýllar sonra ismini kalbimden sildiðim an,
Kör talihi kovup ta bir nebze güldüðüm an,
Mutluluðu kýyýda, köþede bulduðum an,
Þu gönlüm yar elinden üzüldü hazan vakti.

Ýþte böyle ey yolcu, benim halim bu þekil,
Þimdi var git yoluna, var git önümden çekil,
Kalmadý inan bana Hüdai’de bir akýl,
Vicdaným lime lime ezildi hazan vakti.

10.03.2010 Kütahya
Sosyal Medyada Paylaşın: