Ýnsan eninde sonunda bir gün dönermiþ Doðduðu topraklara Týpký mazide kalmýþ tutkulu aþklara döndüðümüz gibi Biraz nadan belki biraz piþman Kimbilir belkide koynunda sabahladýðýmýz hayaller kadar Þaþkýn ve periþan duygularla Havasýna nefesimin karýþtýðý Ayak izlerimin kaldýðý sokaklar dile gelir Anlatýr belki, Kaç kez sevdiðimi,kaç kez sevildiðimi, Kaç kez nefretle ezdiðim kaldýrým taþlarýnýn feryatlarýný Her dalgýn halimde köþe baþýndaki tabelaya çarpmadan sonra Attýðým çýlgýn kahkahalarýmý Isparta’lýyým ben Havasýnda gül kokan güller diyarýnýn kýzýyým Sabahýn alaca karanlýðýnda Pembe ipek yapraðýna çið düþmüþ gülleri toplamaktan Gül kokar benim ellerim Çocukluðumun baþ kenti, Memleketim Gençliðime sýðmayan sessiz þehir Hüznümü,sevincimi, özlemlerimi,gözyaþlarýmý býraktýðým Daha otuz sekiz yaþýnda Deðil otuz sekiz, yüz otuz sekiz pehlivan gelse Serçe parmaðýný bile bükemeceði azametiyle Davraz daðýnýnýn dahi gölgesinden sebeblendiði Saçýnýn bir telini yere atmaya kýyamadýðým caným babamý Kara topraklarýna boylu boyunca uzattýðým þehir Sabahlarý soðuk duþa girmiþ gibi ürperten ayazlarýna Karýþan sessiz kalabalýklarýn Yavukludan nicedir gelmeyen bir mektubu bekler gibi Beklediðim tiyatrolarýn, kitaplarýn Tren sesiyle saatimi ayarladýðým vagon garlarýn Kaçamak gittiðim sinema salonlarý Pastane masalarý,istasyon caddesindeki kafelerinde Tadýna doyamadýðým çaylarýn Gençliðimin tam orta yerinde Üþüyen bir yürekle kanarken yaralarým terk ettim seni Kýrýldým, darýldým, baðýrdým sana küfrettim Kendimden önce,kendimden sonra koydum adýný. Yýllar geçti, öfkem bitti Anladým ki severken vazgeçmek Doðmamýþ masum bir bebeði öldürmek kadar cinayetmiþ Ve anladým ki her suçlu gibi sonunda Öldürdüðün bu yerleri görmek istemek Tutkulu bir aþkla severken vazgeçtiðin eski bir sevgiliyi Biren bire özlediðini hissetmek kadar gerçekmiþ
Özledim seni
Seni çok özledim Isparta !
HANDE HAGHGOUÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hande HAGHGOUİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.