Ben seni sevdikçe, özledikçe Ve sana koþtukça Sen kuþ tüyü adýmlarla yürüyorsun aþka; Gömütünde çürümüþ bir cesede bakar gibi Bakýyorsun bana!.. Rüzgarla açýlýyor, rüzgarla kapanýyor Ödünç gözlerin!..
Ey sevgili; Bilmem farkýnda mýsýn Umuda yelken açarken kanatlarýn, Bir yaprak daha düþüyor takvimden, Bir yalnýzlýk daha ölüyor kimsesizlikten... Pili azalmýþ bir saat gibi çalýþmýyor ki zaman, Cývalý ýþýklar altýndan þemsiye tutayorsun aþka.. Ayný gemiyi demirliyorsun limana...
Ey sevgili; Böyle göz ucuyla Okþamaya devam edersen aþký, Sevgini koyacak bir yer bulamayacaksýn Bu sessiz ve dul yaþamýn içinde!.. Böyle dolanýp durursan Uzun gecelerin son saatine dek, Aðlayan da, gülen de yalnýz sen olacaksýn...
Gönlünde mumlar erimeden Yeni mumlar tutmasýn ellerin!..
4 Mart 2010 Rukiye Çelik ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.