Bir resmin içine gizledim kendimi,
Hüzün fýrtýnasý dinince bana bir muþtu verin
Çerçevesi yok bu resmin,
Duvarlarýn gölgesinden süzüldüm de geçtim…
Yüksek perdeden konuþmalar,
Gecelerimi doldurduðundan beri uykusuzum
Ýmkânsýzlar aþkýn önüne bent kurmuþ
Demindeyim vedalarýn;
Biraz huzursuz, bir o kadarda huysuzum.
Artýk yüreðimden dökülmüyor
Yüzümden akýyor aldanmýþlýða karalanmýþ satýrlar…
Bir örtü çekip üzerine kurtulmak gerek bu kötü düþ(üþ)lerden
Bir düþ(üþ)ten öte bilmemek, unutabilmek;
Bu Hayatta bir de senin elinden hançerlenmemek için
Susturmak gerek aþký haykýran tüm harfleri.
Alýþkanlýklarýndan vazgeçen bir tiryaki gibi
Tövbeler edip, arkamý dönüp gitmek isterdim
Bir daha görmemeyi dualarda dileyerek seni.
Oysa benim de hayallerim vardý;
Rüzgârlarla yarýþacak,
Yaðmurlar kadar bereketli sevgilerle yaðacaktým
Sonbahara vedalarý deðil, gülüþleri asacaktým.
Þarkýlar söyleyecektim;
Minik saksýlarda menekþeler yetiþtirecektim
Fazla geldi çýplak elle çizdiðim resim tuvaline
Sonunda hapsettin tüm renklerimle beraber, beni de içine…
Daha fazla acýtmadan yüreðimi, almalýyým gözlerimi gözlerinden
Duymadan sözlerini kapatmalýyým artýk bu gönül defterini
Farkýnda deðilsin ama uzun zamandýr
Susmalarým hep bundandý
Tüm suskunluðum b/aþk’aydý…
esmize
perihan tunçok
sevgili kalimera kalbi teþekkürlerimle