bir gözüm kapalı

yalnýz þiirlerim sevdi beni
geceleri onlarla oyalandým
oynaþtým,
bir kelimesi bile ihanet etmedi yüreðime…

kimsenin bir hecesinde gözüm olmadý;
ben kendi kelimelerimin koynuna giriyorum
dilimle soyunduruyorum i mgeleri
boynuna sarýlýyorum ince belli dizelerimin
ellerim göðüslerindeyken ‘göðüs’ kelimesinin
dudaklarýmda yanýyor ‘dudak’ sözcüðü
daha öpmeden baþlýyor seviþme sesleri.

ben þiirlerimi seviyorum
onlar yalnýz benim!

dýþarýda kar yaðýyor;
sokak lambasýnýn altýnda kusuyor bir adam,
bir sarhoþ nahoþ cümlelerle sövüyor bu dünyaya
biri kadýnýn elinden tutmuþ aldýrmadan yürüyor,
iki sevgili avuçlarýný açmýþ havadan kar topluyor kendilerine
yaþlý bir teyze de elini açmýþ bir þeyler istiyor onlardan…
karþý komþunun karýsý
kocasý gececiyken dostunu alýyor eve,
yandaki kibar bey hem baldýzýný
hem de sokaðýn yýldýz kýzýný götürüyor,
falanca haným bir paket makarnaya kendini öptürüyor bakkal efendiye,
çocuklar soðukta
çocuklar aç yatýyor bu coðrafyada!

bana ne!

o kadar küçüldüm ki
yalnýz þiirlerimle yaþýyorum
bir gözüm kapalý
ancak þiirlerime sýðýyorum.


ö.n


Sosyal Medyada Paylaşın: