KIRŞEHİR'İM

Aslýmý sorarsanýz, nereliyim, ben kimim?
Kýsaca anlatayým, iþte size kimliðim:
Cacebey, Aþýk Paþa, Ahi Evran benliðim,
Bahçeleri gül kokar, eski adý Gülþehir...
Âlimlerin otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Nice ozanlarý var, her kalbi serinletir,
Muharrem- Neþet Ertaþ, yeri göðü inletir,
Çekiç Ali bizlere, yanýk bozlak dinletir
Her tarafý gül kokar, diðer adý Gülþehir...
Ozanlarýn otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Taptuk Emre gönlümde, Yunus’tadýr hep aklým,
Sarýköy’ümde doðmuþ, duysun bütün meraklým,
Her þey açýk ortada, ne gizlim var ne saklým,
Her yöresi gül kokar, eski adý Gülþehir...
Hoþ görünün duraðý, yuvam benim Kýrþehir...


Yüreðinde aþk dolu Ozan Þemsi Yastýman,
Arý, duru þiirler; Âþýk Musa kahraman,
Doðaya vurgun usta, ‘Âþýk Seyfullah’ yaman,
Bahçeleri gül kokar, eski adý Gülþehir...
Þeyh Süleyman otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Dadaloðlu Kaman’da, ustalýðý aþikâr…
Nebioðlu, Boyacý, Âþýk Sait vefakâr.
Bir de Gövcekli Hasan, Aþýk Dursun Kaya var,
Her tarafý gül kokar, diðer adý Gülþehir...
Kaya Þeyhi otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Terme denen kaplýcam, derde þifa katandýr,
Onca Türbe, Medresem; evliyaya mekândýr,
Hacý Ömer bir türkü, Melik Gazi atamdýr,
Bahçeleri gül kokar, eski adý Gülþehir...
Medeniyet okulu, yuvam benim Kýrþehir...


Uygarlýk tarihinde, senin yerin çok derin,
Uðrunda can vermiþtir, kim bilir kaç neferin!
Ezelden ebede dek, vatanýsýn Türk’lerin
Her tarafý gül kokar, eski adý Gülþehir...
Ceddimin ilk otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Yüz seksen yedi kuþ’um; Seyfe Gölü’nde öter,
Karstikmiþ Obruk Gölüm, her an gözümde tüter.
Hirfanlý’da balýklar; yayýn, sazaným yüzer,
Bahçeleri gül kokar, diðer adý Gülþehir...
Barajlarýn yataðý, yuvam benim Kýrþehir...


Yýl bin dokuz yüz kýrk dört, dön de bir bak geçmiþe,,
Oniks taþýyla mermer, yarýþmýþlar diþ diþe.
Var mý baþka güzellik, taþ koyacak bu iþe?
Mis kokar bað bahçesi, eski adý Gülþehir...
Yeþil taþýn ocaðý, yuvam benim Kýrþehir...


“Damakta çeþni” dedim, Haside’nin adýna,
Bazlama, Omaç, Besmeç, doyamazsýn tadýna,
Sulu köfte, höþmerim, konar bey sofrasýna,
Gül açar bað bahçeler, eski adý Gülþehir...
Yöreseldir yemeði, yuvam benim Kýrþehir...


Kamaným, Akpýnar’ým, Çiçekdaðý’m, Mucur’um…
Þehrimin ilçeleri; ben hepsine vurgunum,
Odur gerçek ilk aþkým, odur havam ve suyum,
Her tarafý gül kokar, eski adý Gülþehir...
Yiðitlerin otaðý, yuvam benim Kýrþehir...


Senden uzakta gönlüm; arzular her gün seni,
Ýçimdeki bu hasret, yakar durur bedeni,
Ne olur bas baðrýna, al kalbine koy beni,
Gül dolu tüm bahçeler, diðer adý Gülþehir...
Sýcak ana kucaðým, yuvam benim Kýrþehir...


Ben gurbet ellerinde; Memleketim orasý,
Senelerdir içimde, dinmez yürek yarasý,
Sýlama hasretime sebep ekmek parasý,
Bahçeleri gül kokar, eski adý Gülþehir...
Ata, baba ocaðý, yuvam benim Kýrþehir...

Mehmet KAHVECÝOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: