Yollar -2
Ömrümce yürüdüm bitmedi yollar,
Yýllarý önüme seriverdiler..
Ne kýsaldý ne de dönemeç bitti,
Uçurumlar bile dile geldiler..
Attýðým adýmý þaþýrdým çok gün,
Ýçimdeki korku bitmedi bir gün,
Sonu geldi diye korkarak hergün,
Her köþe baþýnda selam verdiler.
En uzak mesafe gönüllereymiþ,
Nola bir güzele gönül vereymiþ,
Bildim dedikleri hep ezbereymiþ,
Gönüller, gönülü ele verdiler…
Yarlardan atladýk bir tutam ota,
Yol aldýkça gayret geldi kýrata,
Ömrümüzü çalýp gitti adeta,
Sonunda yollara hýrsýz dediler.
Kimi aþýklarý o kavuþturdu,
Kimini gurbete o savuþturdu,
Köyleri ayýrýp o dövüþtürdü,
Yolun bu tarafý bizim dediler.
Dünyayý kýsalttý, küçüldü ara,
Ýnsan sýkýldýkça düþtü yollara,
Hele Mevla “yürü” derse kullara,
O zaman yürümek farz dýr dediler.
Her þey yolculukla baþlamýyor mu,
Yolun bir kýsmýdýr insan doðumu,
Herkesler yaþar da gelir ölümü,
Musalla da bile bitmez dediler…
En tehlikelisi sýrat týr, sýrat…
Sýratý kolayca geçmektir murat.
Yollar biter diye yapýlan inat,
Ýnsanýn sonunu yapar dediler…
14.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.