Yokluðumun yaðmur yaðdýðýnda, Evrene çöken kimsesizlik duygusu gibi olduðunu söylerdin… Sensiz ‘OLMAZ’ derdin… Elimi her tutuþunda, Diðer elini de damlalara uzatýr, Beni o küçük avucuna sýðdýrdýðýný, Ancak o kocaman yüreðine sýðdýramadýðýný söylerdin… Sonra tatlý bir edayla yüzümü okþardýn… Gülüþün o kadar sarhoþ ederdi ki beni, Gözüm hiçbir þey görmezdi. O an bir tek sana özlem duyardým. ‘hiç batmayan güneþim’ derdim… Senin gölgende yaþar, Senin ýþýðýnýn altýnda TOMURCUKLANIRDIM… Ben yaðmur olur, sicim sicim üzerine yaðardým, Sense o güzel gözlerinle, dünyamý aydýnlatýrdýn… Bir gün güneþ yaðmura, Yaðmur, güzel bakýþlý güneþine HASRET KALDI… Etrafta çýðlýk çýðlýða haykýran, Hasret dolu bir hüzün var… Ve o karanlýðýn içine hapsolan, Derin boþluða savrulan DAMLALAR… Þimdi görüyorum seni… Garip garip odanýn penceresinden, Yaðan yaðmurlarý izliyorsun. Ve HEP izleyeceksin… Her zaman bir yerlerde, Güneþe hasret kalacak, Özlem duyacak birileri… Ben de o tatlý gün ýþýðýmý arayacaðým, Bomboþ aldatmaca gökyüzümde… Sen ise kapýna kadar gelmiþ, Sadece seni isteyen yaðmur taneciðini, Oradan oraya savrulan, Baþýboþ rüzgârlara emanet edeceksin… Ve ardýndan YÝNE bakacaksýn… Ama bu sefer o deniz gözlerde Hazin bir yaðmur oluþacak. O güzel yüzünden süzülecekler yavaþ yavaþ… Ve bir daha üzerine hiç yaðmur yaðmayacaðýný, ANLAYACAKSIN… Ve bir ömür boyu AÐLAYACAKSIN… Seni ýslatan tek þey ise, Kendi GÖZYAÞLARIN OLACAK GÜNEÞÝM. (ESRA BÜLBÜL)
Sosyal Medyada Paylaşın:
zanessRa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.